Ważniejsze i trwalsze polskie organizacje narciarskie powstały w 1907 roku
W styczniu 1907 mieszkający we Lwowie polscy taternicy utworzyli Karpackie Towarzystwo Narciarzy. Następnie już w lutym 1907 w Zakopanem powstaje Zakopiański Oddział Narciarzy, w 1911 roku przekształcony w Sekcję Narciarską Towarzystwa Tatrzańskiego. Początkowo pod nazwą Zakopiańskie Towarzystwo Łyżwistów, założone przez Stanisława Barabasza, Mieczysława Karłowicza, Mariusza Zaruskiego.
Pierwszy kurs narciarski w Zakopanem odbył się w 1907 roku; prowadził go Mariusz Zaruski. Od 1907 roku turystyka narciarska i w ogóle na Podtatrzu i w Tatrach rozwija się bez przerw. Po polskiej stronie prócz pionierskiej działalności Barabasza, było to zasługą głównie Zaruskiego, który propagował narciarstwo czynem, słowem i pismem. Po za Zaruskim wśród polskich turystów narciarstwem na terenie Tatr przed I wojną światową zaznaczyli się wybitniejszą działalnością Józef Lesiecki, Feliks Antoniak, Stanisław Zdyb, Mieczysław Karłowicz, Roman Kordys, Henryk Bednarski, Józef Borkowski, Józef Grabowski, Mieczysław Świerz i in.
Z przewodników pierwszy sobie zrobił narty i chodził na nich w Tatry Klemens Bachleda. Następnym przewodnikiem, który chodził na dłuższe wycieczki narciarskie w Tatry był Stanisław Gąsienica – Byrcyn, potem Jędrzej Marusarz – Jarząbek i inni. Pierwszy kurs narciarski dla przewodników tatrzańskich, prowadzony przez Zaruskiego, urządzono w 1911 roku.
Zofia Radwańska – Paryska, Witold Henryk Paryski – Wielka Encyklopedia Tatrzańska
Wydawnictwo Górskie Poronin 2004
<< 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12